Wraz z rozwojem malucha, zmienia się forma podejmowanej przez niego aktywności zabawowej. Przed ukończeniem drugiego roku życia dominuje zabawa indywidualna. 

Następnie ma miejsce etap naśladownictwa (najczęściej między 3 a 4 rokiem życia). W późniejszych okresach dziecko podejmuje coraz częściej wspólne zabawy z rówieśnikami, dlatego ta aktywność ma tak ogromny wpływ na rozwój społeczny najmłodszych. 

Około 3 roku życia dzieci personalizują zabawki, mówią do nich i traktują je jako realnych towarzyszy zabawy. W wieku 5 lat ma miejsce etap inscenizacji, odtwarzania scenek, które bardzo często są odzwierciedleniem realnych sytuacji. Z biegiem czasu do zabawy włączane są elementy konstrukcyjne, w tym klocki. 

Po 6 roku życia to właśnie zabawa konstrukcyjna jest formą dominującą.

Zabawa jest niezwykle ważna z punktu widzenia rozwoju. Aktywizuje dzieci o różnych typach osobowości. Bawiąc się, dziecko przekazuje do otoczenia informacje o sobie i indywidualnym sposobie myślenia. 

Ważnym motywem podejmowania przez dziecko zabawy jest chęć przeżycia pewnych sytuacji. Pozwala to na zapisanie w zachowaniu pewnych wzorców i schematów. Innymi słowy- aktywność zabawowa pokazuje i uczy świata w przystępnej i prostej dla dziecka formie .

Należy pamiętać, że dziecko bawi się po to, by stać się dojrzałym. Bez tego nie można wychować człowieka samodzielnego, gotowego do podejmowania kolejnych wyzwań. 

Zabawa jest źródłem kontaktów społecznych, doświadczeń i przyjemności, niezbędnych dla prawidłowego ukształtowania charakteru młodego człowieka.